Kardelen Şiiri - Mustafa Selçuk Uğur

Kardelen, dert yumağım...
Karanlık gecelerdeki düşünce ortağım...
Gülmek bizden uzak kaçtı Kardelen
Unutturdu kendini unutturdu Kardelen
Hani hatırlarsan sevgi diye bir şey vardı,
Hani bizi kavurur, kül eder, yakardı.
Hani, hayatın anlamı, yaşamın tadıydı,
Sorsalardı, derdik ki, gerçek yaşam buydu.
Şimdi nerelerde Kardelen, ne oldu ona
Yoksa bizde gelip yaklaştık mı sona...
Bilirsin ki her son mutluluk kapısının
Anahtarıdır o masum hayat yapısının
Mutlu son mudur susma Kardelen
Seni yakan da aynı nar mı Kardelen.