Derdini söyleyeçek kalmamış insan,
Hep yüzüne güleni dost sansan,
Gece gündüz demeden yansan,
Su serpeçek kimseyi bulaman kardaş.
İyi zannettiğine verin sırrını,
Herkese anlatırlar senin varrını,
Bozar onunla bununla aranı,
Arkanı dönsen söverler kardaş.
Belli etmezler bekler düşmeni,
İstemezler hiç bir zaman gülmeni,
Aç kalıpta yavan ekmek yemeni,
Kapılarına varsan aç kalın kardaş.
Sövdüğü kimsenin oturmuş yanına,
Çıkar ummadığın bir zaman karşına,
Bakar gözlerin onun yalanına,
İnsanlara güven kalmamış kardaş.
Mustafa neler gördü nede yaşadı,
Niceler onu bu dünyada kandırdı,
Dost görünüp düşman sandırdı,
Doğru söyleyen kalmamış kardaş.
31.12.2012
Mustafa HamişKayıt Tarihi : 31.12.2012 07:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Hamiş](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/12/31/kardasima-ogut.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!