Kardaş Şiiri - Nihat Yücel

Bir çamçak sücüyle esrirse başım
Ben bu başı çoktan keserim kardaş
Namertten gelmişse bir lokma aşım
Midem kabul etmez kusarım kardaş

Bilende konuşur hiç bilmeyende
Sözün bilmez kişilerin içinde
Anlaşılır diye yanlış biçimde
Konuşmak istemem susarım kardaş

Meydanı boş bulup atanlar varsa
Sözüm onlaradır dediğim varsa
Birde benim çılgınlığım tutarsa
Fırtınalar gibi eserim kardaş

Dinle sözlerimi atma yabana
Bizden bir kötülük gelmez insana
Kalleşlik etse de bir dostum bana
Ne darılır ne de küserim kardaş

Bu bedenim sağlam kaldıkça benim
Kişilerin derdini ben çekerim
Az konuştum çok iş yapmak istedim
Bu beş kıtacık da eserim kardaş