Kardaş Şiiri - Mehmet Hulusi Reyhan

bahçeler hormonlu bağlar hormonlu
buzullar eriyor dağlar hormonlu
nesiller monoton çağlar hormonlu
yağda yağlığını yitirdi kardaş

ihtyar doğuyor sanki bebeler
sezaryan aşiği doldu gebeler
taş toprak ismiyle şaştı ebeler
soy sop bağlığını yitirdi kardaş

inekler hormonla deliye döndü
köpekler küçüldü kediye döndü
çihan şaşi beşe ne diye döndü
aşirip biz bizi bitirdik kardaş

leblebi çekirdek sanki mehaplar
virüsler üretdi ilimli saplar
şeytandan alındı bütün hitaplar
çihanı diz üstü getirdik kardaş

yolundu nergizler menevşelerde
sahte gülücükler tüm neşelerde
kim kime dum duma tam meşelerde
halbuki biz bize yetirdik kardaş

insanlık erozyon saygı erozyon
sevap denilene yaygı erozyon
ölümden yanada kaygı erozyon
davetle eceli getirdik kardaş