Zeytin gözlü, havuç burunlu, taş düğmeli kardanadam,
Ne umutlarla yaptım seni,
Ne mutlulukla, aşkla, inaçla..
Şöyle bir baktım; nede heybetli,
Yıkılmaz dedim kardanadam,
En sevdiğim atkımı boynuna taktım,
Üşümesin dedim kardanadam.
İşte ben, işte ben hep aynı hatayı yaptım,
Herşeye, herkese fazla inandım,
Bir aşk gördüm kalbimde yıkılmaz dedim,
Kardanadam eridi suya büründü,
İçimdeki aşk, nefrete döndü.!
Kayıt Tarihi : 15.8.2013 18:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan Düzceli](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/08/15/kardanadam-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!