Kardanadam Şiiri - Özcan Erdoğan

apar topar çıkıp gelen zemheride
açılmış pamuk bohça
uyumuş altında kanı toprağın
dilimin ucunda oyunbozan soba
kömür gözlerimde tütüyor
içim çığ dolu
yüreğim kalmayan tipi bahara
kar altında kalan sokak çocuğuyum
her afacan bir yaradandır
yaratıp yaratıp kaybolan
tanrı misafiri olamam tanrılara
kaşkolum boynumda alkarısı
eldivenimi ellerim çaldı
çorap giyinemem
benimki bir soğuk alınganlığı
hep o haylaz tavşanlar
üstümde; şapkamın içinde kaybolup
süpürge köklerine inen inme
altında durmayan
akıp duran burnum havuçtan
eriyip hayal olur adım kardan