Kardan Ölmekli Adam Şiiri - Seda Arık

Sakin ve sessiz bir kar gecesiydi...
Ve çocukluğuma yaklaştıkça büyüyordum...
Kar topları vardı mum ışığı aydınlığında
Bir de cama vuran kar taneleri....
Gece, çocukluğumdan bir gün daha çalıyordu
Ve....
Yaşlanmaya daha müsait bir hale geliyordu bedenim..
Işıklar bir bir sönüyordu baktığım mahallede
Ve bir kişi daha benimle beraber yeni bir güne
aynı bedende uyanmak için dua ediyordu.....

Yaz kokusu vardı parmak uçlarımda...
Her an okyanus derinliğine dalacak gibi heyecanlıydı içim..
Bu heyecan hep vardı...
Ve daha çok kışın geliyordu yaz ellerime

Tenim çatlamaya hazırdı...
Ölüm gelse korkmazdı...
Belki de bir başka yerde
soğuğu özleyen bir sesin çağırmasını bekliyordu...
Gel diyecekti..
Koşacaktı ölmek.....