Kardan Endam Şiiri - Mutlu Gavcar

Bulutlar yünden yumak
Damlalar sicim sicim
Yağın üstüme, yağın da
Yıkansın, serinlesin içim.
Lodos eser eteklerimde
Başım yine kar, duman.
Mevsim misali duygularım
Renk renk, biçim biçim.
Yalandır
İçimdeki volkanın söndüğü
Yalan.

*****
Ben bir şair olmalıydım
Özge şiirler yazmalıydım mesela;
Kaside, gazel, bazen mesnevi
Sesimiz olmalıydı bir nevi.
Bülbüller şakımalıydı dizelerimde,
Aşk, bahar, kar, umut üstüne.
Güller temenna etmeliydi hecelerimde,
Aynı şiirin kafiyesi olmalıydık ikimiz.

Bir bulut parçası ya da
Gül desenli bahar renginde.
Bizimle çoğalmalı, coşmalıydı
Dere, ırmak, şelale, çağlayan, deniz.
Bereketli yağmurlar bırakmalıydık
Kömürleşen dünya zümrütleşsin diye.

Kar kristali olmalıydık ya da
Sanat eseri gibi özgün, eşşiz.
Sıradağların bağrına yıldızlar saçıp
Terü taze nefes sunmalıydık
Rahmete muhtaç coğrafyalara.
Allı, pullu, mutlu balık misali
Sevda denizinde yunmalıydık.
Kaptırmalıydık kendimizi dünden
Kartopunun çocuksu şenliğine.
Kardan adamlar olmalıydık
Sadece bir günlüğüne...

*****
N’olur ey sevgili,
Uzat gönlüme yardım eli.
Aydınlığın kevserdir yarama
Senden özge “canan”ı aramam.
Vakit kış, ara uzun, çok kar var
Aynamdaki hayalindir tek teselli
Göz kırpar ufuktan yıldızlar.
Umudunu koru, sabreyle gönül
Elbette gün doğar, yol açılır,
Ben de giderim…