Kardan bir adamdım
Ve eriyordum
Bir Nisan sabahı pencere önünde
Kardan da olsa
Adam olabildiğime sevinirken buldum kendimi
Yazılmamış bir kış öyküsünde
Aldırmıyordu insanlar
Donuk bakışlarıma
Değildi kimsenin umurunda
Eriyip yok olmam
Haberi yoktu kimsenin
Yanan ateşlerden
Yüreğimdeki buzullarda
Kayıt Tarihi : 1.2.2010 01:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!