Dört yanımda kardan adamlar
Ne erimek biliyorlar ne de konuşuyorlar
Kömür gözleriyle yüzümü çiziyor
Saplı süpürgeyle sırtıma vuruyorlar
Onları yapan çocuklarsa kenarda oturmuş halime ağlıyorlar
Bana eldivenler dolusu sen sunuyorlar
Bu kardan adamlar
Kara defterimdeki beyaz damlacıkları donduruyorlar
Dört yanımda kardan adamlar
Beni bulut sanıp tokatlıyorlar
Ne konuşuyorlar ne de içimi susturabiliyorlar
Bu kardan adamlar
Boyun atkılarıyla hayatıma kastediyorlar
Dört yanımda kardan adamlar
Havuç burunlarıyla
Adamlığın pinokyoculuğunu oynuyorlar
Güneşimi şapkalarına saklayıp
Mevsimlerimi üşütüyorlar
17.03.2005
Oktay BaykurtKayıt Tarihi : 8.8.2006 17:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!