Kardan Adamin Gidisi Şiiri - Doganay Serdal

Son Sevi Siiri Gidiyorum, hepsini gomdum de gidiyorum Beni kabul etmedigin Ve hep gitmemi istedigin Insanlarinin sicak kanli oldugu Fakat beni aralarina hic kabul etmedikleri Beni hep yanliz biraktigin Sehrinden,ben artik gidiyorum Gidiyorum,hemde ilk geldigim gun ki gibi Anisiz,hatirasiz bom bos gidiyorum Bana huzunden baska birsey vermedigin Bu sehrinden,ben artik gidiyorum Gidiyorum ben sevgili Simdi tum sokaklar,sinemalar,barlar Kisacasi tum bu sehir Senin olsun Hepinizi gomdum de gidiyorum Gidiyorum iste sevgili Anlasana artik kazandin Ve gonderdin Geldigimde havasini bile bozdugum sehrinden Ben artik gidiyorum Anilarimi,hatiralarimi,yaptiklarimi Izlerimi,hayal kirikliklarimi Ve en onemlisi seni Hepinizi bu kahpe Yalan dolan sevgilerin oldugu Bu sehre,gomdum de gidiyorum Paramparca ettigin o kalbimi de gomdum Ve ben artik gidiyorum Simdi ben gidiyorum ya Yine gunes acar,heryerler yeserir Tipki o gozlerin gibi Hani baskalarina baktigin o gozler Iste onlarida gomdum,gidiyorum Sen kazandin ve ben artik gidiyorum Kos simdi ey sevgili Tut sevdiginin ellerini Gez,toz,dolas Gormeyeceksin bedenimi Hepsini gomdum de gidiyorum Beni defalarca kirdigin,aldattigin,kandirdigin Bu sehirden,ben gidiyorum Lakin bir sitemim var sevgili Madem sevmiyordun Madem sehrindekilerle yetinecektin Ne diye kardan adami erittin ey sevgili Bir mezari olmasada Kardan adami da gomdum Gidiyorum Beni ilk tanidigindaki adami bulmaya gidiyorum Buz kutlesi olmaya Bir daha hic erimeyen kardan adam olmaya gidiyorum ben Beni sevenlerin yanina Ben oldugum diyarlara donuyorum Umarim mutlusundur.Sen kazandin Ve ben artik donuyorum Ne kadar zordur bilirmisin sevgili Ugrunda,gozlerinin resmini Isminin tum lisanlara cevirisini Vucudumun her bir yanina Kazimayi dusundugun sevgiliyi gommek Hepsini gomdum de gidiyorum Yine ben olmaya gidiyorum Senden bana kalan o buyuk bosluklari Dev buz kaliplariyla tas gibi Dondurmaya gidiyorum Iste ben boyle duygularla gidiyorum... (Antalya,2012)