Çam dallarındaki kar kabuğuna
Ve kırağıya bakmak için
Kıştan bir zihin gerekir;
Ve üşümüş olmalı haylidir, görmek için
Ardıçların buzla aşna fişne olduklarını.
Ocak güneşinin ırak pırıltısında
Zımparalar ladinler; ve düşünmemek
Rüzgârın sesindeki acıyı. Toprağın sesidir
Bir avuç yaprağın sesi; aynı rüzgârla doludur.
Karda kulak veren biri için eser aynı çıplak yerde,
Ve bir hiç olan kendisi ayrımsayamaz
Orada olmayan ve olan herhangi bir şeyi.
Wallace Stevens (1879-1955, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 6.6.2007 01:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
The Snow Man by Wallace Stevens One must have a mind of winter To regard the frost and the boughs Of the pine-trees crusted with snow; And have been cold a long time To behold the junipers shagged with ice, The spruces rough in the distant glitter Of the January sun; and not to think Of any misery in the sound of the wind, In the sound of a few leaves, Which is the sound of the land Full of the same wind That is blowing in the same bare place For the listener, who listens in the snow, And, nothing himself, beholds Nothing that is not there and the nothing that is.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!