Dışarıda kar yağıyordu,
soğuktu odam...
Hırkamı omuzuna attım,üşümesin diye,
Kardan Adam...
Güneş çıkınca eriyip,kaybolurdun,
Sen en iyi dostuydun,çocukluğumun,
Yorulmadan beklerdin,soğuk gecelerde,
Dudaklarında bir türkü,mahzun hecelerde,
Sessiz ve heybetli duruyor beyaz adam.
Sen hala en iyi dostumsun,
Kardan Adam.
Kayıt Tarihi : 5.7.2013 21:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!