Kardan Adam Şiiri - Kenan Çarboğa

Ablam bir gün bahçemize
Yapmıştı bir kardan adam
Hem arkadaş hem dost bize
Apak saçlı, kırdan adam

Neşe geldi o gelince
İçimize ince ince
Uyumazdı bizden önce
Uyanırdı erden adam

Mor atkılı, kara gözlü
Gülüyordu gizli gizli
Dedem gibi gül benizli
Eli, yüzü nurdan adam

O, haberdar karnı açtan
Uzak durur kinden, suçtan
Burnu kırmızı havuçtan
Gözleri kömürden adam

Üzerine bir kuş konsa
Biri inse biri binse
Ses çıkarmaz canı yansa
Kımıldamaz birden adam

Aç kediler, boş köpekler
Gölgesine gölge ekler
Kapımızda nöbet bekler
Gece gündüz surdan adam

Sırlar bilir demez neden?
Üzdük mü onu bilmeden
Kayboluyor yaz gelmeden
Bahçedeki sırdan adam