Gerçek,
Ataşten gömlek;
Kimse giymek istemez.
Bense kardan adam;
Hep üşürüm, ateşi düşünürüm.
Sokakta gömlek sebil;
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Ateşten gömlek giymek yürekliliktir,gerçeklere karşı dimdik durabilmekte. ne var ki eriyip tükenip yine özüne dönmek en onurlusundan, varolmanın yüceliğindendir.saygıyla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta