Gerçek,
Ataşten gömlek;
Kimse giymek istemez.
Bense kardan adam;
Hep üşürüm, ateşi düşünürüm.
Sokakta gömlek sebil;
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Ateşten gömlek giymek yürekliliktir,gerçeklere karşı dimdik durabilmekte. ne var ki eriyip tükenip yine özüne dönmek en onurlusundan, varolmanın yüceliğindendir.saygıyla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta