Gerçek,
Ataşten gömlek;
Kimse giymek istemez.
Bense kardan adam;
Hep üşürüm, ateşi düşünürüm.
Sokakta gömlek sebil;
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Ateşten gömlek giymek yürekliliktir,gerçeklere karşı dimdik durabilmekte. ne var ki eriyip tükenip yine özüne dönmek en onurlusundan, varolmanın yüceliğindendir.saygıyla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta