Kardan Adam Şiiri - Hamdi Oruç

Kar esir almıştı şehri
Bir eserim olsun diye
Baş ucumda konuşsun diye
Bana arkadaş olsun diye
Kardan adam yaptım

Eriyeceğini bile bile
Kardan arkadaş yaptım kendime:

Şu havuç senin
Burnun olsun
Şu zeytinler
Gözlerin

Al eline süpürge
Süpür karları
Temizle yolları

Üşüdün üşüdün
Al şu hırkayı
İşte bir de
Boyun atkısı sana
Adama benze

Şu şapka da başına
Hürmet edilsin yaşına
Bunlar da kardan çocukların
Sen benden daha bahtiyar ol

Arkadaşım oldu kardan adam
Kardan ama arkadaşlığı sıcak

Ben de senin gibi bu sokakta
Yalnızım
Tekin değil bu sokak
Köpekleri var
Desem ona
İnanın sarılacak bana

Bu son arkadaşım
Öncekilerden daha vefalı
Eriyeceğe benzemiyor
Bir aydan önce
Gönlümde kalacak belki yıllarca erimeden
O yalnızlığımı eritecek belki hep hatırladıkça
Bir dostum var artık şu dönen dünyaya ait…