Kardan Adam! Şiiri - Unicorn 1

Cocuktum, yer, gök beyaz oldumu,
Babam, abim birde ben,
Koşardık beyaz pamuktan sokaklara…
Abim ve babam aksama kadar uğraşırdı,
Boyumdan büyük adam yapmaya,
Bitmesi gerekirdi, o zaman çok mutlu olacaktim ben,
Oyle de olurdu!
Etrafında el ele tutuşur, şarkılar söylerdik.
Pamuk gibi kalbimizle.
Mutlu ettin beni, KARDAN ADAM! ...

Okul bitti,Ilk aşkım oldu.
Oda bilirdi kardan adam yapmayı,
Ama…
Ben hiç yapmadım.
Zamana sığdıramadım,
Hayatımdaki güzel insanları….
Beyaz, pamuktan gecelere…..
Onlar biliyordu.
Kardan adam yapmayı,
Beni hep Mutlu etmeyi! ...

ŞiMDİ İSE Ben deniyorum.
Ne gerek var sanki
Hep birileri yapıyordu ……
Hayatımın yarı yaşında..
Ne oldu da deniyordum buzdan adam yapmayı,
Ruhumu kattım,estetik kattim,becerilerimi….
Onemlidir diye bildigim Sevgimi!
Buzdan Pamuk gibi KALPLERE…..
Ama olmadı…
Şimdi ise beyaz pamuk gecelerde,
Ağlıyorum! …
Ne var eksik diye…
Kardan adam, beni hep MUTLU EDERDİN! …