Kardan Adam Şiiri - Dinmez Er

Kapıyı açıp çıktığımda
Onu görüyorum bahçemde
Beyazlar içinde.
Perdeyi aralasam
Camı açsam...
Ayakları görünmez olmuş
Karlar içinde
Hep karşımda
Duruyor o, isimsiz.
Kardan bir heykel, hareketsiz.
Kömür gözlerinde
İsmini koyamadığım hüzün
Bakıyor sessiz, sedasız
Küçücük havuç burnu ile,
Telleri kırık eski süpürge,
Buz kesmiş ellerinde
Bakıyor öyle suskun ve dilsiz
Bir bekleyeni yok onun, kimsesiz.!
Kış gecelerinin ayazında,
Ay karanlığında
Kömür gözleri kapımda,
Perdelerimde,camlarımda.
Kapımı açmak içeri almak istiyorum.
Onu kaybederim diye korkuyorum.