Süzüldü gecenin siyahında
yeryüzünüz beyaz gelinliği
çalılara.
Sonra kucaklaşıp kaynaştı
toprakla.
Günün matlığında
üzerinde gezinen insanlara
selam çaktı yansıyarak.
İnsan eli değdi kara,
Şekil verdi
kirli siyahla bir çift göz
bir burun, kapalı bir ağız
ve yalancı bir surat
Eline de kocaman bir sopa.
Beyaz ve tertemiz kar
olmuştu artık yeryüzünün
kirli kardam adamı.
Üzüntüsünden mahsunlaştı,
Öylece kalakalmıştı kar.
Sımsıcak baba beliriverdi.
Acıdı özlemle yanıp tutuşan kirli kara
ve kucak açtı.
Sevinç gözyaşları içerisinde
buluşma özlemi ile
kardan adam eridi
Vuslat oldu, koynuna girdi
Bitimsizce toprağın…
Kayıt Tarihi : 6.1.2008 15:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sımsıcak baba beliriverdi.
Acıdı özlemle yanıp tutuşan kirli kara
ve kucak açtı.
Sevinç gözyaşları içerisinde
buluşma özlemi ile
kardan adam eridi
Vuslat oldu, koynuna girdi
Bitimsizce toprağın…
çok çok güzeldi...saygılar
ertelendikçe hasreti katlanan duygular...şairimizin şiira yansıttığı gibi tuprak ve su buluşması müthiş benzetme...tebriklerimle...
TÜM YORUMLAR (6)