Kardan adam Şiiri - İbrahim Tolga Özsoy

Böyle devam edemem
Bir Üsküdar iskelesinde açıp kanatlarımı
Rüzgara karşı
Solan ruhumu sana
Kendimi sonbahara esir edemem

Önümüz kara kış;
Soğuk, kar ve ayrılık..
Giyilmek için bir sonra ki kışa
Naftalinlenmiş giysiler gibi
Birbirimizi rafa kaldırmıştık.

Öpeyim gözlerinden şimdi,
Bırak öpeyim…
Tuzu dudaklarımı yakarken gözyaşının
İki dudak arasında cereyan yapsın nefesimiz
Bırak git bana nefesini öpeyim

Kar yağar dertten adam yapardık
İçine nefesini saklardık

Şimdi tam zamanı
Bir Üsküdar iskelesinden kendimi salmadan
Çiçekler solmadan, nefesin soğumadan
Dertten yeni bir adam yaratmalı