Kardan Adam Şiiri - Orhan Kaya 2

Bir kardan adam gördüm,
Yârin bahçesinde,
Donuk yüreği,
Ve buz kesmiş benziyle,
Bana benzeyen...

Dışarıda tek başına,
Bir adam,kardan,
Yârin bahçesinde,
Terk edilmiş kaderine,
Bana benzeyen...

Yaşamı yağan kardan,
Ölümü güneşten olan,
Kardan bedeni,
Ve solgun yüzüyle,
Bir adam,
Bana benzeyen...

Ufuktan,
Göründü mü güneş,
İlk gözlerden akar yaş,
Ruhu buhar olur uçar,
Bedeni toprağa göçer...

Geriye;
Bir emanet atkı,
Bir havuç,
Kömürden bir çift göz,
Ve donuk yüreği kalır.
Yârin bahçesinde,
Bir adam,
Kardan,
Bana benzeyen...