Kardaki Adam……….. Şiiri - Hüseyin Akçam

Hava ayazdı buz kırağıydı tipi
Kar tanecikleri arasında buz kesmişti biri
Sessiz ve beyazlığın arasında karanlıkta gibi
İzliyordum usulca yaralı ceylan misali

Göz bebekleri kapanmış boşluğa bakıyor
Anlamsız hayatın hayaline dalıyor
Sanki bir bir yaşanmışlıklarını sayıyor
Kardaki adam sendelenip ayağı kayıyor

Yorgun bedenini kaldıramıyor acizce
İçim acıdı yaklaştım yanına sessizce
Tuttum kollarından yorgun bedenini hafifçe
Kardaki adam kucakladı teşekkür edercesine

Oysa diri gözüküyordu o kadarda yaşlı değildi
Sordum bu ne dalgınlık gör şu yaşanacak mevsimi
Kucakla yaşama ver tüm insani sevgini
Kardaki adam koydu omzuma titrek elini

Gözlerim içine bakıp hesap sorarcasına bana
Beni yıkan buz kesmiş soğuklar değil
Soğuk kalplerin derin bir yerlere battığında
Yaşarken ölümü tattırdıklarında

Dinliyordum şimdi ben buz kesmiştim
Yontulmuş yüreklere şekil verebilirmisin
Sevenlerin terk ederken gülebilirmisin
Kardaki adam haklıydı olmayan yarınlara bakabilirmisin

Çok şey anlattı gözlerinden buz damlaları akarken
Ne zor şeydi üç günlük dünyada birbirimize bakamazken
Gözlerinin devşirdiği acıların içinde kayboldum sanki ben
Kardaki adam bunu hak etmiş miydi sevenleri bırakmışken

Oysa ne güzeldi insanı kucaklamak sevmek sevilmek
Hataları bağışlamak affetmek anlamak ve anlanmak
Yapabileceğim bir şey yoktu yaşanmışlıklarına o anda çaresiz kalmak
Biraz tesilli verdim yapabileceğim tek şey vardı bir tasta çorba ısmarlamak

Bu gün kardaki adamdan çok şey öğrendim
Elindekilerin değerini bilmek geçmişimi seyrettim
Bir film şeridi gibi kafamda o an çiziyorum
Kardaki adam o an için mutluydu ama mutsuzluğunu bir tek ben biliyorum

27.01.2008