***Karda Kayboluyor Ayak İzleri***

Bazen hatırlamak istemiyorum gönül sayfamın eskimiş yıpranmış hikayesini.
Ben unutmaya çalıştıkça her kış mevsiminde kar taneleri hatırlatıyor bana söylemek
istediklerimi.

Her hatırladığımda siyaha dönüşüyor beyazım. Boğazıma düğümleniyor hıçkırık seslerim.
Her zaman olduğu gibi yine sessizliğin sesiyle geliyorum kendime.

Güneşe bakarken gözlerim kapalı hissederken sıcaklığını hafif bir sesle mırıldanır. Sen hiç kaybolma güneşim derim.
Yoksa buz tutacak yüreğim sonsuza kadar. Anlatamadığım kelimeler boğazıma düğümleniyor. Mecburen susuyor ölecek gibi oluyorum.

Yüreğim üşüyünce kendime geliyorum sabırsızlıkla kışı bekliyorum. Karlar oluyor şahidim.
Karlarda kayboluyor ayak izlerim izler siliniyor yüreğimdekilerle birlikte.
Neden niçin demiyorum.

Sevgim bir şelale gibi akarken yüreğimden kendimi yargılamıyorum…
Kendime dur demiyorum…

Ey sevgililer.
Sevmeyi bilmiyorsanız eğer boşuna yürümeyin karın üzerinde.
Siz aldırmayın ‘’karın üstünde yürü ama izini belli etme’’ diyenlere.
Zaten karda kayboluyor ayak izleri.

05.07 Temmuz 2011