Karçiçeğim Şiiri - Mehmet Postallı

Karçiçeğim sütten beyaz, kardan ak
Salkım salkım salınıyor dalında
Gerdanlık misali dizilir yaprak
Yeşerir gönlümün tam ortasında

İşte budur çiçeklerin kralı
Kokusu deliye döndürür beni
Ben bir avcı, o dağların meralı
Duruşu, bakışı öldürür beni

Leylaklar açardı Nisan gelince
Yağmurlar okşardı zülüflerini
Topraklar, yemyeşil halı serince
Bülbüller kutlardı zaferlerini

Ummadığım anda koptu fırtına
Elimden uçurdu karçiçeğimi
Günlerce, aylarca düştüm ardına
Pınarlar soğutmaz kor yüreğimi

Yıkıldı üstüme dağlar çığ gibi
Yığınlar altından kurtulamadım
Korkunç uçurumun görünmez dibi
Silkindim, çırpındım yol bulamadım

Söndürdüm odamın lambalarını
Geceler, yoldaşım çoban yıldızı
Dinlerim kuşların şarkılarını
Gözlerimde hasret, kalbimde sızı

İlk bakışta göze çarpardı farkı
Sünger gibi emdi umutlarımı
Zaman, zararıma döndürdü çarkı
Çizgi çizgi, çizdi yüz hatlarımı

Öyle masum masum bakma yüzüme
Çok geç artık çok geç, geçti zamanı
Beyhude konuşup beni de üzme
Hatırlatma seni koparan anı

Gözüme görünme sakın bir daha
O eski günlere dönemem geri
Git, bu biçareyi sokma günaha
Hıçkırıklarını duymayım bari

Yaşlar süzülmesin kirpiklerinden
Görmeyim yüzünde tek bir damla yaş
Umutlar çözüldü ilmeklerinden
Artık, çilelerle oldum arkadaş

Lalelerin boynu niçin eğridir
Bilir misin neden tez solar güller
Sımsıcak nefesin taşı eritir;
Anla, niye feryat eder bülbüller

Yitirdim bir anda servet yitirdim
Kim olacak borçlarımın kefili
Bir güne ermeden, ömür bitirdim
Ayarlı saatin çalacak zili

Asıldı boynuma idam fermanım
Hangi cellât gelip ipi çekecek
En taze çağında gönül harmanım;
Yakanlar mahşerde hesap verecek.

1999