Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
GÜZEL ÇALIŞMANIZI BEĞENEREK OKUDUM...GEREK İÇERİK VE GEREK SE BİÇİM BAKIMINDAN ÇOK ANLAMLI BİR ÇALIŞMA OLMUŞ...TAM PUAN...KUTLARIM SAYGIN KALEMİNİZİ.....SEVGİYLE VE ŞİİRLE KALIN....SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ.
Buz gibi hava olsa sıcacıktır nefesi
Karlara hep sarılır yanındadır kafesi
Bir gün olsun tükenmez o bitmeyen hevesi
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
yine cok guzel bir siir okudum sayenizde... bu ne guzel bir yurek boyle... tebrikler
Tebrikler yüreğinize sağlık
Saygı ve sevgi ile
Erkan Gümüşsoy
Suskunluğum şimdi bana zamansız kurulmuş bir bomba gibi .Sözlerinizden kopup gelen gecelere gebe acılarım.... Ki zaman okudukca satırları acıya çeyrek kala patlıyor hayallerimde.Şiirinizle başladı acılarımın mesaisi yüreğimde.Her satırda sevmek acıyla karma karışık bir coşkuda. Ben acının coşkusuyla tüketirken satırları, acımı yüreğimin en derinlerinde kumru gözlümün özlemiyle yanıp tutuşan sevdalımı düşlüyorum.Bir zamanlar aşkıyla alevlenen başı taşlara vurduran o kalpsiz şimdi kimbilir nasıl, nerde? Kalbi çınlarmı ki aldığı her nefesde. Boşunamı ağlıyor şiirlerimiz yüreğimizde.Bir çare yokmudur çektiğimiz bu derde ? Duygularınız hep kan kusuyor, vuslat kalbinizde perde perde. Dileğm; Birleşsin elleriniz karanlığın sustuğu yerde.. Sevgilerimle emily53
İçinde ki sevdası karları da deliyor
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Sevdimi adam gibi tam yürekten seviyor
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Sevgilere tarif yok onda sevgi bambaşka
Yüreği sevgi dolu yeşerir karda taşta
Hasretine kavuşmuş gözleri hala yaşta
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Severse candan sever senede bir de olsa
Sitemsizdir hep dili gönlü hep dert de dolsa
Çığ düşse de üstüne kuruyup hem de solsa
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Buz gibi hava olsa sıcacıktır nefesi
Karlara hep sarılır yanındadır kafesi
Bir gün olsun tükenmez o bitmeyen hevesi
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına...
SEVGİ DOLU DİZELERİN SAHİBİ DUYGU DOLU YÜREĞİNİZİ VE USTA KALEMİNİZİ TÜM KALBİMLE KUTLUYORUM BERKAY HOCAM. HARİKA BİR ŞİİR DAHA OKUDUM SİZDEN. SELAM VE SAYGILARIMLA...
İçinde ki sevdası karları da deliyor
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Sevdimi adam gibi tam yürekten seviyor
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Sevgilere tarif yok onda sevgi bambaşka
Yüreği sevgi dolu yeşerir karda taşta
Hasretine kavuşmuş gözleri hala yaşta
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Severse candan sever senede bir de olsa
Sitemsizdir hep dili gönlü hep dert de dolsa
Çığ düşse de üstüne kuruyup hem de solsa
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Buz gibi hava olsa sıcacıktır nefesi
Karlara hep sarılır yanındadır kafesi
Bir gün olsun tükenmez o bitmeyen hevesi
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
KIŞA İNAT BAHARI YAŞAMAK EE KOLAY OLMAZSA GEREK BURDA DA VAR HOŞ BİR ESİNTİ...
TAM PUANIMLA KUTLARIM SEVGİLİ ÜSTAD
SEVGİYLE
GÖKMEN YILMAZ ERDEM
Tüm sevgilerin, kardelen gibi sabırlı ve sadık olmasını dilerim...
Yüreğiniz ve kaleminiz üşümesin..
şiire ebru sanatı gibi hayat veren kaleminize
tebrikler şair arkadaşım...kutluyorum
selamlarımla
En zor şartta yaşam için direnen, boy veren bir çiçekle sevgiyi eşleştirerek gücünü göstermek çok güzeldi. Tebrikler
Şair bu çalışması ile tarzını bozmadan yeni bir alegorik (Bir görüntü, bir yaşantı veye bir davranışın, iyi anlaşılması için göz önünde canlandırma.) benzetimli çalışma niceltimini yeğlemiş ve yönelmiş gibi görülmekte. Birde durumu ikili yaşamayı algılatmış. Zamanı haz olarak Schrödinger'in kedisi gibi yaşamak algılattı bana. Algılayabildiğim kadar keyfsindim. Kutlarım selamlarımla...
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta