Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kar çiçeği (kardelen) şiiriniz olmaz aşkları anlatır
gibi kardelenler yıda bir kez ortaya çıkar karlar
altından gelde beni al der gibi pırıl pırıl bembeyaz
yaprakları dörttür beşi bulanın muradı olurmuş
öyle der büyüklerimiz 8. yaşımdayken çıkıp
kardelenleri topladığımı hatırlıyorum.
ama beş yapraklısını bulamadım.
Tebrikler Tam Puan la kutluyorum
Zerrin TAYFUR
kalemınız hıç susmasın üstad saygılarımla
güzel yorumlamıssınız yuregınıze saglık.
Buz gibi hava olsa sıcacıktır nefesi
Karlara hep sarılır yanındadır kafesi
Bir gün olsun tükenmez o bitmeyen hevesi
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
yüreğinize sağlık.tebrikler
Şiiri okuyunca çocukluğum aklıma geldi. Biz öksüzoğlan derdik bu çiçeğe neden öyle denir hiçde araştırmadım. Belkide kışta kıyamıtte çıktığı için.
Berkay bey nefis bir şiir okudum tebrik ediyorum. Sevgi pınarında yayınlayacağım. Teşekkürler.
Buz gibi hava olsa sıcacıktır nefesi
Karlara hep sarılır yanındadır kafesi
Bir gün olsun tükenmez o bitmeyen hevesi
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
berkay bey okumuştum ama iz bırakamamıştım
sayfanıza öylesine güzel anlatmışsınızki
kardelenle aşkı kutlarım yüreginiz dert görmesin
Buz gibi hava olsa sıcacıktır nefesi
Karlara hep sarılır yanındadır kafesi
Bir gün olsun tükenmez o bitmeyen hevesi
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
berkay bey okumuştum ama iz bırakamamıştım
sayfanıza öylesine güzel anlatmışsınızki
kardelenle aşkı kutlarım yüreginiz dert görmesin
Selam gönül dostu,
Kara kışta bir sevdanın özüne inilmiş
Gizemli güzeliiği dizeleri süslemiş
Mis kokusu da bakan canları büyülemiş
Tebrikler dost, kaleminiz harika işlemiş
Damladıkça gönüllere lezzet bırakan değerli kaleminizi yürekten kutluyor,ömrünüzce damalaması dileğiyle saygılar sunuyorum.Tebrikler...
Kardelen; zamanını ve zeminini bilen tabiat harikası bir çiçek olup keşke insanlarda bu özelliği sergileyebilselerdi. Gönülden kutlarım, saygılarımla...
Karçiçeği (Kardelen)
İçinde ki sevdası karları da deliyor
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Sevdimi adam gibi tam yürekten seviyor
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Sevgilere tarif yok onda sevgi bambaşka
Yüreği sevgi dolu yeşerir karda taşta
Hasretine kavuşmuş gözleri hala yaşta
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Severse candan sever senede bir de olsa
Sitemsizdir hep dili gönlü hep dert de dolsa
Çığ düşse de üstüne kuruyup hem de solsa
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
Buz gibi hava olsa sıcacıktır nefesi
Karlara hep sarılır yanındadır kafesi
Bir gün olsun tükenmez o bitmeyen hevesi
Karçiçeği kardelen soğuk ne ki aşkına
08/02/08.....Berkay Kur.
Berkay Kur
Yüreğinizze kaleminize sağlık ustam
Harika şiirinizi tam puanla kutluyorum
Kardelen çiçeği çok sevdiğim bir çiçektir
Almanyaya selamlar saygılar...Özcan Akkuş
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta