Karbonmonoksitli Çaresizliğin Seremonisi

Kederli bir akşamüstü
Ellerimde biriktirdiğim hüzünler
Kimliğimde yazılı bir kaç kelimeden oluşan bir müsvedde
Aynı acıların yaşandığı geçmiş akşam üstüleri
Ve aynı akşamın sabahına uyanma dürtüleri gizli
Fikirleri boş olan bir akşam seremonisinde…
Kederli bir akşamüstü
Ellerimde biriktirdim ben eski âşık olma isteklerini
Yalnızlık yazıldı bahtıma
Kaskatı kesildi vücut
Sanki ölümden bir sonraki randevuya hazırlanmış gibi çaresiz bir kaç kelam ederken
"Bahtsızlık" başlıklı veryansın üzerine
Birdenbire hüzün travması yaşar
Erkenden geldi mutluluk gözyaşları.
Kederli bir akşamüstü
Ellerimde biriktirdim bugün lüzumsuz bakışları
Kendi yağında kavrulan birkaç aşk kırıntısının üzerine
Göz kararı eklediğim bütün hüzünleri
Hatırat niteliğinde tek tek zihnime dokuduğum o bedbaht günlerin aksine
Belki de yeniden bir benlik yazıyorum
Hüznün kalıtım şemasına.
Kederli bir akşamüstü
Ellerimde biriktirdim bir kaç keyifli anıyı
Aynı kayboluşlarla ben aynı saydığım tüm vücut kırıntılarını
Güneş batımına müteakiben
Yeniden yazıyorum
Bir ömrün kederli defterine...
Kederli bir akşamüstü dedikleri bu olsa gerek
Ölümle aynı çizgide
Kayıplarımı ekledim ömür çizelgeme
Sanki şöylemesine düz çizgi
Öylemesine karartılı bir yazılan yazmışım beynimdeki geri dönüşlere
Sadelikten uzak
Kendime inandırdığım yalanların neticesinde
Beyazları ayırıp dünyayı tozpembe görürken
Fikirleri karışık zaman diliminde
Yeniden gelir akla
Rezaletine ekmek bandığım ayıp düş kırıntıları.
Kederli dediler bir akşamüstüne
Kelimelerle geldim hüzün saatine
Avuçlarımda hikâyeler biriktirdiğim karbonmonoksitli şehir gecelerinde
Kaybolma aşkıyla yanmakta olan benmişim
Avuntularımla dolu fikirler seyrinde
Savurduğum kelimelerle ağlamaklı ama çaresizlik içinde
Yeniden kayıplar verirken nefes alışverişlerimde
Ben yine aynı zamanda
Ben yine aynı yerde
Kalıbıma sığmayan kişiliksizlikle
Bana kalan hayalleri
Avuntu olarak sayıyorum
Üzüntü tekerrür etmesin diye...