Akşam olunca karanlıklar çöküyor,
Hem güne, hem gönlüme…
Çığlık çığlık yükseliyor sensizlik,
Kalbimden dudaklarıma…
Sesim çıkmıyor, çıkamıyor.
Boğuluyorum…
Aslında hayat o kadar güzel,
Gün o kadar sıcak ki!
Ben neden hala üşüyorum?
Umut saçan sevgin,
Gözlerimdeki ışıltıyı artırıyor da!
İçimdeki ağıt neden susmuyor?
Hani derler ya,
Sık tekrarlanan sözler
Anlamını yitirir diye.
İstisnası vardır her şeyin,
Sen gibi…
Bugünü beklemek niye,
Sana sadece yalnız dakikalarımı verdim.
Senden başka hiçbir düşüncenin olmadığı
İkimize ait ama bütünü senin olan
Yalnız saatler…
Oysa benim sana vermek istediğim
Bu değil, adı sen olan canımdı…
Bir nefes duman gibi
Zaman elimden kayıp giderken
Dalga dalga hasretin yakama yapışır.
Toz duman bir çölde
Kavurucu susuzluğunun yanılması idi
Yasemenler arasında
Sen cemrem,
zamansız yakalandığım
kara sevdam.
Bu zamansızlık,
benim için ölüm dahi olsa;
hiç yakalanmamaktansa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!