Karbeyaz Şiiri - İrfan Sari 2

karbeyaz

yar severim düşüm üstüne

beni bir asır uyutma karbeyaz,
bir asır uykularıma yağ.
kıvrak ve hızlı
bu havalar, mevsim süsüdür.

gördüm başım dağlara yastık,
bir başına bir kanat rüzgar,
bir başına sıra dağlar.
vatanım tepeden tırnağa uzamış yar.

gecedir ateşin kudurduğu vakit.
kibrit çöpünden kök oduna barut kokusu sıçramış.
tavşanlar kar üstünde boncuk boncuk el izi bırakır.
uykuların nazlı rüyaların kollarında bebe gibi sallanır…

kar dedim, karbeyaz!
asırlar boyu sürecek bir yalın öyküye de beni yaz.
sonra bu geceler böyle ayaz, tel tel saçlarınla ısıt biraz.
ıssız, ellerinle koyar gibi taneleri.

sende kalmak için cemreleri hiç konuşmadım bak.
bu yalnızlık bir adamın tek başına kaldıracağı kadar hafif değil.
ki yalnızlık orduların bile bozguna uğratacağı kadar da kolay değil.
karun olsa bile kişi yalnızlığı çoğaltamaz…

karbeyaz,
kavgama kilitlediğim güzelliğin adı.
bu uzun gecelerin tabanına yağmışsın dün gece
söylememe gerek var mı acep.
kim senin kadar beyaz eder karanlıkları.
ve kim senin kadar unutturur yalnızlığı
ve kim senin kadar uzun eder arayı
uyurken ben yağmışsın kimsesiz.
bin asırda yağsan öyle.
benim vatanım sen olacaksın karbeyaz…

irfan sari