Karaveran Şiiri - Arif Can

Selamün Aleyküm Size Önce Aklıma doğduğum köy Düşünce Şöyle Bir Köyü Hayal ederim önce Ben Kimim düşünün karar sizce Anlatsam köyümde doğup öleni, Herkes bir hayâle dalar giderdi. Herkes sever güzeli görünce Göreni sevdaya salar giderdi. Bilal Keya muhtarken fazla nam saldı, Köyü düzene sokmak için her şeyi yaptı Yinede köye köylüye hiç yaranamadı Allah Rahmet Eylesin Öldü gitti Hacı Kuddusi Malkız” diye can verdi, Gâzilikte Timinni Mustafa Ün verdi. Ismayıl Kaya Gelene gidene küfür ederdi Neşete, Efletüne küfür ederek gitti Muhsin doğu Çivi Fabrikası Hayalinden Öleli de çok yıl geçti ama aradan, Günahı var ise Affetsin Yaradan; Ağzında sıgara Osmancığa yaya giderdi “Çadır Osman derlerdi Dedeme Deli Halil Havadan bakardı adama Topçunun işi ise bağ Budama Eşeğe biner türkü çalar giderdi Acukcunun Apuk her zaman dağlarda Davar peşinde koşar imbaşında karacada Kör Mutuğun gözü yukarı bağlarda Ak üzümleri torbaya toplar gierdi Baddalın Sadık tenha yere gelince, Söylenir dururdu kendi dilince. Derdi:”Allah görmez gece olunca”; Duvardaki taşı bile çalar giderdi. Gabak Hasan Dayı aman ne celâl, Pilavı çok yemiş,yine helâldir helâl. Köye Gelmezdi oldu Aliosmanın Celal Herkes geçim derdine düşmüş gider Topal İrahim benim abıcamdı Dediğini yapmasam öfkeden söverdi Kara Mıstık zengin adam’dı; Ekmeğinen tuzu yalar giderdi. Rahmetli izet safça biriydi. Moliklein Ömer yiğit, hem de diriydi. Gadisiğün Celil ondan iriydi; Tuttuğunu kökten yolar giderdi. Kefçinin Elvan defter dürerdi. Yumurta Topuk Takım elbise giyerdi Hükümeti, Davul Hasan kurardı Bir kuru hayâle dalar giderdi. Atmışında şoför oldu Gökfadiğin Abdulla, İyi dost olmuştu parayla, pulla. Tavuk kişelerdi Traktörte hem de çift kolla; Korna çalmaz, herkes güler giderdi. Herkes Severdi Deli Necatiyi, Kimseye kaptırmazdı Irbık ile yastığı. Yüce Yaradan’ oldu Onun son isteği Düğünde Cenazede koşar giderdi. Deli Yusuf Kamilçavuş ile komşuydu. Üsük dayımın derdi sınır’la, suydu. Güllünün Şaban, ev halkını dul, yetim koydu; Cebinde bir şişe kimseye sormaz içer giderdi Kırıyıyusuf ile Karabayram motordan, Öldüler ya bir gün çıkarlar hatırdan. Belki hatırlanır bu yazdığım iki satırdan, Yoksa hafızamız siler giderdi. Emür dede eline bastonunu alırdı, Tu,sabi oynardık, neşe bulurdu. Tekerleme söyler köşe olurdu; Ezan okununca beklemez Camiye giderdi. Meşhurdu Çilenin Sansar tutması… Çanasıçanın Nevzatın Kavalının ötmesi… Koca Dursunun koyun gütmesi; Her biri bir yandan meler giderdi. Nazim Dayım durmaz Hu Çekerdi Onun yaptığı belki gerçek zikirdi. Çalışmaz yatardı, ondan fakirdi; Oruç tutar, namaz kılar giderdi. İpeğin Memet hemen atardı lafı Sinek vızlar gibiydi Ürüşün sesi. Zülküfün çenesi bıktırmıştı herkesi; Elinde değneği bağırır giderdi Şeref Çavuş çok muhteremdi, Sakin adamdı Hebiblerin Hamdi. Köyümüzün İlk Başkanı Çolak Fevzi Sanki Kızılırmak gibi çağlar giderdi. Çok Çalışırdı yorulmadan Fazilenin Apuk Köyümüzün en hızlı Şoförü Çil Sadık Tayırın Mıstık Satardı peynir ile katık Köyden toplar benim diye satar giderdi Arkadaşım Sabri öldü kanserden, Yiğitti, Kuvvetliydi er gibi erden. Bir Fatiha ruhuna olsun senden benden Kimsede gözü yok öylece giderdi. Çoğu Kavuştu şimdi Allah’a… Unuttuğum vardır bu kadar daha. Onlardan da özür dileyim aha; Her kim olsa özür diler giderdi. Arif Canım Sizler için yazarım Ne Cumartesi nede Pazarım Başpınaradır benim Nazarım Siz okursanız bende her zaman yazarım