Karavanlı otopark Şiiri - Mustafa Tunca

gökyüzünden koparmıştık mavileri...
mutluluk ceplerimizden taşıyordu...
koşarken rüzgara karşı,
özgürlük gözlerimizi yaşartıyordu...
gençtik işte...
güneş mavi doğup mavi batıyordu....
sonra kıpkırmızı bir ayrılığa dolandı ayaklarımız.
bilyelerimiz dağıldı...
toplayamadık.
artık yastığımızda yabancı uykulara dalıyorduk...
iki kişilik sabahlar zaten çok uzaktı...
mutluluk karavanlı otoparkın orada kalmıştı.
ve şimdi son bir maviyi taşıyorum cebimde.
uzaklarda gözlerin biliyorum.
sen artık kimsesiz şehirlerde sabahlıyorsun
bense kimliksiz bedenlerde çürüyorum.
seni ben her gece karavanlı otoparkta bekliyorum...