Karavana Şiiri - Hüseyin Kotan

(Çanakkale’de)

Deniz rüzgarlandı, dalga kabarığında
Avuç avuç yalnızlık, dalgalanır bağrında
Sislerin ötesinde bozuk resimler gibi
Mavi suyun ayırdığı iki yaka
Omzunda bakla çorbası kazanlarl
Tepenin ucunda göründü topal saka
Öğlenin ortasında mehter vurmağa başlar
İnim, inim inler ağaçlar toptaklar taşlar
Bir ateş heylülesi döner aşağıdan yukarı
Ölüm kusar zırhlıların melun topları
Mehterin nağmeleri bir ırmak akışında
Deniz rüzgarlanır dalga kabarığında
O mehterki her gün beş vakit çalar
Bütün gaziler haydalanmaya başlar
Eski Türk beylerinin geleneği yürüyor
Her top atışında Miralay mevzileri görüyor
Susmayan o çalgı, düşkanı çıldırtıyor
Türk mevzilerindeki bataryalara hedef aldırtıyor
Her gün aynı terane aksamadan yürüyor
Miralay düşman mevzilerini nokta nokta görüyor
Topal sakamı?
O karavanayı hiç dökmeden
Örtülü mevzilere götürüyor
Telaşsız, ağır…ağır…
Bunlarmı? Bunlar
Havlayıpta ısıran cinsinden köpekler
Ama bir gün, bir gün bin pişmanlıkla
Yenilipte gidecekler

Hüseyin Kotan