Toprak ile başlamış bilinenli tüm yaşam
Senin sonun toprakt; unutmaya paşam
Zengini fakiri,kimseyi bırakmazdan daim
Son mekanımız, mutlaka bir karatoprak
Mutlaktan sonu bir ölüm,kutsal hayatın
Yaşamın iyisinden bitsin,kutsal hayatın
Katın üstüne iyiden kat; rahmetinle yat
Son mekanımız, mutlaka bir karatoprak
Yalanlar ile yaşamak,ölümdür yaşarken
Zamanın kötülüğüne sığınma, yaşarken
Toprak ne ekersen sana verecektir geri
Son mekanımız, mutlaka bir karatoprak
Rüzgara kapılma, alır götürür bilinmeze
Akıntıya akma,yarınları gider bilinmeze
İnsanı insanca akanı; adamı eser adama
Son mekanımız, mutlaka bir karatoprak
Kayıt Tarihi : 6.3.2008 16:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!