Karataş Çetecileri Şiiri - Nafi Çağlar

Karayılan, çömelmiş,
Avının kokusunu alan,
Atılmaya hazırdı,
Gerilmiş bir kurttu.
Bir haykırdı ki,
Obasını korkuttu..
“Ey kancık düşman,
Artık kendini kolla”
Karayılan boyluydu,
Karayılan soyluydu,
Solda, Kırk yiğidin
başında,Şüro Mamo,
Sağda ve önde,
Kırk yiğidin başında,
Karayılan, sanki
bir Bamsı Beyrek’ti,
Bu ellerde böyle er seyrekti…

Karayılan,
Köy meydanında,
Son bir tembihledi çetesini,
Herkes tuttu nefesini.
Alemler duydu sesini,

“Ey yoldaşlarım,
Düşman Antep’ten sürülmeden dönülmeyecek,
Türk’ün istiklali görülmeden dönülmeyecek,
Ya şerefimizle yaşayacağız, ya öleceğiz,
Antep’i kurtarıp geleceğiz.
Ona göre,
Böyle diyor töre.
Kazanınız mübarek ola.
Haydin, çıkıyoruz yola”
………………………….
“Haydi yiğitlerim, ileri”
diye kükredi Karayılan.
Bir kükredi ki,
Aygırları ürküttü,
Tepiklendi atlar,
Şakırdadı pusatlar,
Her çete, sanki bir bürküttü…
Nal sesleri,
Davar mal, tavuk cücük
Ne varsa ürküttü…

Nalların altında kara taşlar,
Öne uzanmıştı başlar.
Başı öne uzatan Türk atı,
Ne yorulur ne çatlar…
Vakit ikindi,
Çetelerdeki öfke ve kindi,
Gün doğumundan,
Gün batımına sürdüler,
Geçtikleri obalardan,
Alkışlar gördüler.
Ne dinlendiler, ne durdular,
Gün batımında,
Menzile vardılar…
Hava kararmıştı,
Karabıyıklı’daydılar.
Sağdan saydılar,
Kırk, Kırk; Seksen
Hepsi ordaydılar…
Şüro ve Molla’ydı başlarındaki
Toplamları tam Seksen İki…

12-24 Mayıs 2008-20:30
Kocasinan/Bahçelievler/İst