Karataş Şiiri - Mustafa Özke

Deniz bile kıskandı güzelliğini
Sahilde kumdan kaleler yaparken
Dalgalar gelip yıktı hayallerini
Kalelerinin yıkılmasıyla kalsaydı keşke hayallerin...

Kızım Mina geceyarısı ateşlendin üstelik
Kötü bir telaşla götürdük doktora
İğne yapılırken ağladıkça ağladın
Ben ağladım annen ağladı
Deniz duymadı bile...

Gözlerimiz tan yerinin yıldızlarını ayıklarken
Hala denizi sayıklıyordun
Oysa o suyunu bile çok görmüştü zehirlemişti seni
Kıskanç deniz ne olacak

Hem biliyor musun
O gün bahçede öksüz kalmıştı salıncağın
Bir hoş sada almaya geldik Karataş'a
Yine sabahı sabah ettik anlayacağın