Karasu Şiiri - Yavuz Değirmenci

Daphan ovasının inci gerdanı

Sulardı bayırın, düzün Karasu
Aşkale bir yanı,Kaban bir yanı
Akarken gülerdi yüzün Karasu

Dumlu dağlarından taşar gelirsin

Ilıca,Kandilli aşar gelirsin
İlancıh, büklere coşar gelirsin 

Doyumsuzdu Yaz'ın, Güz'ün Karasu

Yavuklundu Karahasan Deresi

Ay’ın şavkı sende cennet haresi
Sesinde türkünün her bir yöresi
Çalınırdı sazın, sözün Karasu

Özlemin közüyle,bir divaneyim

Zemheri soğuğu yemiş taneyim

Mazi kıyısında, bir pervaneyim
Kesip mum yapardık sazın karasu

Kaban’ın dibine varınca çağlar

Onunla şenlenir bahçeler-bağlar

Hep seyrine dalar yamaçlar-dağlar

Meleşirdi koyun kuzun Karasu

Tek söğütte açmış menevşe,lâle

Arılar oynaşır pür neşe ile
Çerme de leylekler görürsen hele

İrem’i andırır Yaz’ın Karasu

Nice yolcu geçti taşlı kıyından
Nice çoban aştı coşkun suyundan
İsli çaydanlıkta demli çayından
İçtikçe can verir özün Karasu

Nisan aylarında birden coşardın
Yatağına sığmaz çıkıp taşardın
Çobanların bahçesini aşardın
Bize miydi cilve nazın Karasu?

Karpuz alıp sularında eğleştik
Kabuğunu balıklarla paylaştık
Dün gece rüyamda öyle dertleştik
Baktım ki nemlendi gözün karasu

İlkbahar da coşar, şehre Yaz gelir

Şenlenir büklerde gönle haz gelir

Barajlar kapatmış suyu az gelir 

Sorarlar bu muydu sizin Karasu?

Mazini bilenler şaşırıp kalmış
Tertemiz suyunu lağımlar sarmış
Görkemli günlerden katre kalmamış
Karalıymış alın yazın Karasu

Tepeden seyrettim bir Yaz akşamı

Kuruyan yatağın anlatır gamı

DEĞİRMENCİ mazi hüzündür demi
Yüreğime düştü sızın Karasu