Karasevdanın Oyunu Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Nasıl oldu da
Bu rüzgar elin gibi okşadı saçlarımı?
Bu ay senin gibi bakıverdi yüzüme?
Deniz, gözlerinin içi gibi güldü ışıl ışıl
Ve nasıl oldu da
Bir garip gecekuşu
Senin gibi sesleniverdi bana karanlıklarda?
Yoksa karasevdanın yeni bir oyunu mu
Bu da?

Boşuna mı rüzgarın ellerine bırakmışım saçlarımı?
Ay ışığında sana ulaşan yolları buluşum,
İçimin deniz gibi arı-duru oluşu,
Boşuna mı?
Ürperişim boşuna mı gecekuşlarının çığlıklarından,
Bir geçmişi bir gelecekmiş gibi bekleyişim yarından?
Boşuna mı,
Konuşmadıklarını konuşuyormuşsun gibi
Duymam?

Söz olmazsa; kulak neye yarar, anam-babam?
Kulak olmazsa; söz neye yarar?
Neye yarar seni görmeyince gözlerim,
Sana değip dokunmayınca ellerim?
Bir ömür boyunca yerine ulaşamadıktan sonra
Neye yarar
Dileklerim?

Dilerlerimi ırmaklar gibi saldım denizlere,
Rüzgarlara bağışladım mutluluklarımı,
Gözlerimin ferini karanlıklara,
Uzaklara sevinçlerimi,
Bıraktım bir acılarımı kendime,
Bir de çilelerimi.
Seni ancak böyle mutlu edebilirim edebilirsem;
Değil mi?

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 41-42/100)