Karasevdana Düştüm Düşeli

Anamdan emdiğim burnumdan geldi, anam-babam,
karasevdana düştüm düşeli.
Gündüzlerime akşamlar inmiş, akşamlarıma geceler,
hiçbir gecem çıkamamış bir hayırlı sabahlara,
sabahları beklemişim, kapılarım ardına kadar açık
fakat ne sabah olmuş,
ne güneş görünmüş.
Yüreğimi teslim etmişim ellerine, bir saf vakt,mde,
sürünmüş.

Nereye gidebilirim bir yaralı yürekle?
Nereye sığınabilirim, sığınak sanarak?
Sevdanı yüreğimde can gibi taşıyarak,
ağlayarak
ve bolganime harcadığım ömrümün eski ihtişamını
bulamayarak?

Mecburum, anam-babam, mecburum
kırk katırı uygun görürsen; kırk katırına,
kırk satırı uygun görürsen; kırk satırına,
boynum eğri, elim mahkum,
yolunda tüketmişim yolun çoğunu zaten,
istesem de dönemem bir ömür boyu geriye,
zira; düşeceği kadar da od düşmüş
içeriye.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 91-92/100)