Tükenen bir mum gibi eririm yavaş yavaş.
O aklıma gelince başlar içimde telaş.
Sevdanın böylesini duysam da inanmazdım.
Yaktı, kül etti beni karasevda arkadaş.
Gençliğimin baharı kuruyan güle döndü.
Şu talihsiz başım ah! .. bilsen ne çile gördü.
Yüreğimin ateşi ne yazık artık söndü.
Yaktı, kül etti beni karasevda arkadaş.
*(1995/1996 Yıllarında T.R.T.-T.S.M. güfte denetiminden geçmiştir.)
*(Sevda/Şiir/Cumali Karataş/Gramofon Kitaplığı/Aralık 2002/48 sayfa)
Kayıt Tarihi : 20.9.2008 13:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cumali Karataş](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/09/20/karasevda-33.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!