Karartma Geceleri Şiiri - Bekir Mutlu Gö ...

I
Ağlama gülüm
Ağlama
Yüzüne vurur harı
Bilirim kendimden
Yüreğin dağlanışını
Dalın, yaprağın bile aymaz
Okşadığım dikenlerin bilmez
Sana kanadığımı...
Sırra kadem
Bir denizsin içimde
Bir olmazdan
Bir bilinmeze
Bir damla su
Olmak isterdim oysa
Gül teninde seninle...

II
Sen ağlama diye
Kuruttum pınarlarını
Gözlerimin
Kabarışına yüreğimin
Köpürüp, delirişine
İç denizimin
Sen ağlama diye
Kararttım ışıklarını
Gecemin...
Uçsuz bucaksız
Issız bozkırlarca
Uzanır kimi
Yalnızlığın iki kişilik
Kavuşmaz coğrafyası
Kavurucu çöl sıcakları
Ya da buz kesen
Ekstrem iklimlerce
İşler iliklerine
Yakınsanır aşk böyle kimi...
Sen ağlama diye
Sakladım kanayan ellerimi...
Yükledikçe hasreti
Hüzün işçileri
Zincire vurdum
Kasvet gemilerimi
Sen ağlama
Görme diye bu hallerimi
Bekledikçe seherleri
Geçmedi zaman
Uzadıkça uzadı, bitmedi
Ruhumun karartma geceleri...