Şu hiç incitmeyenler,
Neyin nesiyse,
Ya da her neredeyse,
Verimsiz bir soluğun ve de öylesineliğin şu çağında,
Aksini anlatması mümkün değilse, öyle olsun,
Tuhaf, Döküntü bir duvarın oluğunda,
Dalları cenderek düşüyor kaldırıma,
Yaşadığını söyleyen, o yağmur
Sonrasındaysa gecenin son ışıklarına dek
Dönüp duran o masum, ama kirli kara su duruyor düşüp de duruyor kaldırımda,
Denizin yüzeyine konamamış,
Her su gibi işte o da,
Bizden de pek beklentisi olmayan,
O su dan,
Da kara bazan bu çağ.
Her şeye rağmen.
Oysa zaman akıyor,
Bir önceki yılın ışıltısı,
Herkese ansızın, sadece bir
Saniyeliğine, belki de bir ara uğruyor,
Yani her şeye rağmen, insanın gövdesi uzuyor
Ve yılların sesini barındıran şu duvarlarda,
Ayak sürüme sesleriyle dolu odalardan
Geriye kalan,
Yine de,
Şuncacık,
Karartı.
Kayıt Tarihi : 2.3.2025 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!