Kararsızlık bağıntısı Şiiri - Akın Akça

Akılları kendi kendilerine değildi;
Yürekleri yoğun-şekilsiz, kendilerindeydi.
Panik vardı, ‘kendilerini bilmeyen-hepsi’nden:
On iki dakika aldı koskoca ormanı aşmaları;
Tahta ip-köprüde düşenler çoğunluktaydı.
Kalanlardan! ..
: Ne tarafa gideceklerdi?
Gerçek-vahası büyük (olan) , Büyük bir çöldü önleri:
Cezbediciydi, yaşam vaad eden: Düşündürücü;
Arkalarındaki köprü ise, şu an için boşalmıştı?
Aralarından biri düşündü:
“Acaba şu an fırlasam köprüye;
Başkaları da gelir mi,geriye? ”