İnanmazsın ama
Dün seni asla affetmeyeceğimi söylüyordum
Bugünse deliler gibi aşık olduğumu
Sonraki gün ne olur..?
Kim bilir..?
Sorarlarsa alıştım, yok artık diyorum,
E yalan da sayılmaz!
Yoksun artık!
Ama alıştım mı meçhul!
Daha önce hiç bu kadar zorlanmamıştım,
Bir insanı kendimden sökerken,
Bir insan mıydı sökmeye çalıştığım!
Yoksa kalbimin bir yarısı mı?
Cevapsız soruların ve tavandaki ip arasında sıkışıp kaldım!
Amacımdan, bir o kadar yaşamdan koptum,
Bitiğim biraz!
Beni bu denli kılan senmişsin,
Ben bunu yokluğunda buldum,
Elbette her yara bir gün iyileşir!
Anılar unutulur, verilen sözler uçar gider!
Dinlenilen müzikler yazılan şiirler sadece bir kağıt parçası olarak kalır.
Kalır mı?
Noldu şimdi?
Tek bir kırgınlık kaldı onca hayalin külünden
Nefesini hissedecek kadar yakın olabilmek...
Belki bir gün...
Bir gün veyahut mahşerde
Elbet bir gün...
Kayıt Tarihi : 28.9.2023 21:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!