Kararsızım Şiiri - Bekir Dalkıç

Kararsızım.
Suda balık hali gibi tereddütperest.

Temkili atan birer yürek misali avlumdaki kuşlar.

Titrer dururlar altında yağmurun.
Sıcak ülkeleredir onların göçleri
Bin kilometreden alınca güneşin kokusunu,
Hızla kanat çırpar o tüylü yüzgeçleri.

Köprü üstünde hasretle sarılan aşıklar.
Göremezler o köprünün altındaki yalnız yüzen yüzleri.
Dibe sarkıtırlar çengelinde bir solucan, düşünürüm.
Isırsam mı etinden o solucanın, üzülsem mi haline?
Diyorum ki, ısırsam avlanır mıyım anında?
Bıraksam aç kalır mıyım?
Ölür müyüm açlıktan?

Karasızım.

Geçecek diye umuyorum herdaim bu işkence.
Aslında ummamalıyım.
Gözlerimi yumuyorum karanlıktan korkunca,
Aslında hiç yummamalıyım.
Söylüyorum siz henüz sormazken.
Kimim ben, neyiniz oluyor şu ahvalim?
Belki de bunu size hiç sormamalıydım.
Kararsızım.

Küfredercesine susuyorlar arsızlar.
Dokunmadan geçiyorlar önlerindeki ölüme.
Görmezden geliyorlar geçerken o cesedi.
Başka bir forma dönüşmüşçesine gamsızlar.
Peşkeş çekiyorlar ifadesini her suretin.
Ne yapsam yalnızım diyorum.

Bulurmuyum çekip gidersem buralardan acaba?
Bulur muyum kaybettiğim umudu?
Kararsızım.