Kararmış Umutlar Şiiri - Savaş Barha

Kara bir maden ocağı çökmüş içime.

İçin için yanıp kor gibi kavruluyorum.
Her yanım siyah, her yer mermer kaplı.

Soğuk... Soğuktan titriyor ellerim.

Yazamıyorum adını.
Adını yazamamak kahrediyor beni.

Şimşekler çakıyor, aydınlanıyor yeryüzü.
Işıklar, içimdeki karanlığı aydınlatamıyor.

Dağlandım, yaftalarla dolu duvarlar.
Duvarları sevmiyorum, koşmak istiyorum.

Yetmiyor hayalhanelerde yaşamak.
Yetmiyor gerçeğin ardında hayal kurmak.

Avucumdaki hatıralarla ağlamak büktü belimi.
Kara bir trenle yarınlardaki umuda gitmeliyim.

Şimdi tutsam göğsümü,
sol yanımı paramparça etsem,
kanımla boyasam bu kara duvarları,
kanımla mektuplar yazsam sana,
yağmur yağar, ıslanır her yer,
yine kararır umutlarım.