Ümitlerin sırtında ağır, iri bir yük,
Fırtınalar da horon teper sinelerde.
Sıradağ gibi çile, çok büyük mü büyük!
Aranan umutlar kim bilir nerelerde!
Bu terazi bu yükü çekmez, dizler bükük.
Doğru tartamaz, kaçmış kantarın topuzu.
Libaslar eskidi; cep sökük, cepken sökük.
Sonu gelmez istekler çöktürür omuzu.
Hırs kanaati boğmuş ve firarda vefa.
Emanet hiç değil, terk edilmekten emin.
Yüzler hayasız, perde yırtılmış bir defa!
Çıkıp gitti hoşgörü, buradaydı demin.
Gül bahçesini yıktı gönül fırtınası.
Hiç soluklanacak bir han bulamaz gezgin.
Kalpler solgun, kararmış gönül badanası.
Bebekler de çileli bu hayattan bezgin.
Muhabbet kuşu hapis çıkar kafesinde.
Kara çalı güllere kalın zincir vurur.
Arı, sadra şifa bal yapma hevesinde.
Eşek arısı kızar, tepinip kudurur.
Kalemler düzgün ama yazılanlar yamuk.
Defterlerde bembeyaz sayfa bulmak çok zor.
Kavramlar çarpık çurpuk, katılaşmış pamuk.
Para denince kalbe düşüverir bir kor.
Olsun gönüller sahra kadar büyük, geniş.
Manevi vahalarda kalpler dirilmeli.
Olmalı zulümlere karşı tüm direniş.
Son mesaja kırmızı halı serilmeli!
28 Şubat 2004 Cumartesi, Danimarka-Køge22:40
7+6
Kayıt Tarihi : 1.3.2004 18:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!