Kararmaz mı Güneş? Şiiri - Bekir Kanburgil

İnsanlar insancıklar aciz yaratıklar
Kendi elleriyle güneşi kararttılar
Çocukları katledip yürekleri yaktılar
Marifetmiş gibi birde alaylı baktılar

Onlar değilmiydi çığlık çığlığa koşan
Gülümseyen her yüze sevgi sunan
Alınınca elinden oyuncağı ağlayan
Namlu ucundan düşerse kararmaz mı güneş

Hiç bir çocukla misket oynadınız mı
Uçurtma yapmayı öğrettiniz mi onlara
Çocukken uçurtma yaptınız mı hiç
Yapsaydınız elbet güneşi karartmazdınız

Denizler üzgün dövmüyor artık kıyıları
Bulutlar susmuş ağlamayı unutmuş
Siz yarınlar yarınlarımız diyedurun
Güneş artık bize hayal olmuş