Kararım? Bilesin!

Sessiz haykırdım sensiz gecelerde ismini.
Hasret denilen illet,hasta etmişti sana beni.
Ölüm nehrine atılan ölümsüz tohumlarını,
Misket misali sokuyordum dipsiz deliğe.
Tertemiz hayallerimi özlüyorum.
Yine sessiz ve yine sensiz.

Her geçen gün bir tutam daha büyüyorum sana yaklaşmakta.
Son,hem beni hem de benliğimi paylaşmakta.
Artıyordu her an hayattan kurtulma ümidim.
Halilim ol bana Ey düşüncelerim!

Küstüm artık beni dünyaya bağlayan bütün nesnelere.
Ve yürüdüm sonsuzluğa muhteşem bir haşyetle.
Dünya fani derlerdi de dalardık yine hevalara hevesle.
Lakin ölüm yaklaşınca anlıyorsun ne zevk kalır ne de bir zerre.

Günahsızlıktan ümidim yok ki teselliden nasibim olsun.
Lokmaları bir bir sayayım ki karşına çıkmaya yüzüm olsun.

ETMEK Mİ SANIRSIN MURADIM YOKSA EKMEK Mİ İSTERSİN
BU DÜNYAYI SANIRSIN KARARIM SONSUZLUKTUR BİLESİN