Kararda Kalan (Düz Tecnis)

Ten dediğin sana tuzak, ze’m zemin
Nefsini toprağa kar, ârda kal, an
Can içinde ara, orda zemzemin
Toprağı zemzeme kar, arda kal, an.

Zikir balyozuyla nefsi arındır
Sessiz, gizli anmak, senin ârındır
Gönül, bal toplayan işçi arındır
Sabır ile anmak kâr, arda kal, an.

Kalp amir nefis ast, tabi üstüne
Nefis dediğinin altı üstü ne?
İdrak tipi olur, yağar üstüne
Beyaz şekli örter, kar, arda kalan.

Şer huyların misal, şu bir kalbur un
Kibirin, üstünde kalır kalburun
Ya burnunu yok et veya kal burun
Gurur, kibir siyah kar, ârda kalan.

Düşünmeden, gölge âlem sözü ne?
Hemen düşman oldun arif sözüne
Gölge düşürür bir batıl söz, ün’e
Dert etme gönül, bir kararda kal, an.

Ben öldüm ölecem, evet hastayım
Koşmaktayım Rabb’e tırıs, has tayım
Biter bu zıll âlem, sonra Has’ tayım
Belki hoş sedam tek kâr, arda kalan.

Kiminin imanı kıt, kuşkusu zan
Taklit imanlıya, her kuşku suzan
Talibi! imanın tam, kuşkusuz an
Mü’min olur ancak, kararda kalan.

Âr: haya, edep,hicap
ze’m: ayıplanmak, katı
zıll: gölge