Karar Gecesi Şiiri - Hikmet Arif Tar

hayat bu ya, seçmek zorundasın
doğdun, büyüdün, tek kaldın
kim dedi seni anlayacaklar diye
herkes taşıyor bu kör, nankör nefsi
yalnızsın, ömrünce bir başınasın

okul dediğin dört duvardan ibaret sanma
hayat en iyi öğretmen, en büyük mektep
gözlerini açtığında karşında duran aynan
sensin, benim, bir bedende olduğuna kanma

dökülen yapraklar şahittir, çok denedim
mevsimler geçti, aynı ağaçtan, aynı kökten
bu sefer başkaydı, yaprak değişmişti
savuran rüzgar şahit, çok yanıldım
suretleri benziyordu, kanmam sandım kandım
özünde hepsi aynı değil mi, aynı nefsin aynı erleri
gözüme güzel gösteren nefsin mi emirleri
biliyorum, bu hayat hatırlamaz çekip gidenleri

bu gece bir kararın uçurumunda yürüyorum
tek hissettiğim aciz bedenimi saran çaresizlik
ne kalmak geliyor içimden, ne unutulacağım yerlere gitmek
öyle bir karar ki;
kolaydır gözlerinle bile pişmanlık tohumları ekmek
nefsim hapis bir şeytan
ben ancak kendimden kaçıyorum,
dünyanın anlamı en basit kelimelere sığarken bazen
düşüncelerimi anlatan anlamlı kelimeler bulamıyorum